ഏതാണ്ട്‌ പതിനഞ്ച്‌ മിനിട്ടുകള്‍ക്കുള്ളില്‍ എഡ്‌ജ്‌ കപ്പലിന്റെ രേഖകളും യാത്രക്കാരുടെ പാസ്‌പ്പോര്‍ട്ടുകളും പരിശോധിച്ചു.
ഇടനാഴിയിലൂടെ തഴേക്ക്‌ പോയിരുന്ന സ്വാലോ മുകളില്‍ തിരിച്ചെത്തി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖത്ത്‌ അറപ്പ്‌ വിട്ടുമാറിയിരുന്നില്ല.
"യാത്രക്കാരെല്ലാം താഴെയുണ്ടോ...?" എഡ്‌ജ്‌ ചോദിച്ചു.
"ഉണ്ട്‌ സര്‍..." സ്വാലോ ഡെക്കിലെ ശുദ്ധവായു ആവോളം ശ്വസിക്കുകയായിരുന്നു. "അഞ്ച്‌ കന്യാസ്ത്രീകള്‍. പിന്നെ ഒരു വൃദ്ധനും അയാളുടെ ഭാര്യയും. അവരുടെ നില വളരെ മോശമാണ്‌ സര്‍..."
എഡ്‌ജ്‌ യാത്രക്കാരെ സന്ദര്‍ശിക്കുവാനായി ഇടനാഴിയിലേക്ക്‌ നീങ്ങി.
"ഞാന്‍ നിര്‍ബന്ധിക്കുന്നില്ല സര്‍... താങ്കള്‍ക്ക്‌ പോകണമെങ്കില്‍ പൊയ്ക്കോളൂ... ഇന്നലെ രാത്രിയിലെ കൊടുങ്കാറ്റിന്റെ ഫലമായി അവിടെയാകെ വൃത്തികേടായി കിടക്കുകയാണ്‌. എല്ലാം കഴുകി ശരിയാക്കുന്നതേയുള്ളു..." അറപ്പോടെ സ്വാലോ പറഞ്ഞു.
ഒന്ന് സംശയിച്ചിട്ട്‌ എഡ്‌ജ്‌, സ്റ്റേമിനെ നോക്കി. പിന്നെ താഴോട്ട്‌ നടന്നു.
മനുഷ്യവിസര്‍ജ്യത്തിന്റെയും ഛര്‍ദ്ദിയുടെയും ദുര്‍ഗന്ധം അദ്ദേഹത്തിന്റെ മനം പുരട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്നു. നാല്‌ കന്യാസ്ത്രീകള്‍ ഈ വൃത്തികേടുകള്‍ക്കിടയില്‍ ബക്കറ്റും ബ്രഷുമായി ജോലി ചെയ്യുന്നതാണ്‌ അദ്ദേഹത്തിന്‌ ആദ്യം കാണാനായത്‌. സഹിക്കവയ്യാതെ അദ്ദേഹം തന്റെ ടവല്‍ എടുത്ത്‌ വായ്‌ പൊത്തിപ്പിടിച്ചു. അപ്പോഴാണ്‌ സിസ്റ്റര്‍ ആഞ്ചല പ്രേയ്‌ഗറുടെ മുറിയുടെ മുന്നില്‍ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടത്‌.
"വാട്ട്‌ ക്യാന്‍ ഐ ഡൂ ഫോര്‍ യു സര്‍...?" അവര്‍ ശുദ്ധമായ ഇംഗ്ലിഷില്‍ ചോദിച്ചു.
"നിങ്ങളെ ബുദ്ധിമുട്ടിക്കുന്നതില്‍ വിഷമമുണ്ട്‌ സിസ്റ്റര്‍. പക്ഷേ, ഇതെന്റെ ഡ്യൂട്ടിയായി പോയില്ലേ... നിങ്ങള്‍ക്ക്‌ മനസ്സിലാകുമെന്ന് കരുതുന്നു..." അദ്ദേഹം പാസ്‌പോര്‍ട്ടുകള്‍ ഉയര്‍ത്തിക്കാണിച്ചു. "യുദ്ധകാലത്തെ അന്താരാഷ്ട്ര നിയമമാണ്‌... യാത്രക്കാരുടെ ലിസ്റ്റ്‌ പരിശോധിക്കാന്‍ നിയോഗിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുകയാണ്‌ ഞാന്‍..."
മൃതപ്രായയായി കിടക്കുന്ന ഭാര്യയുടെ സമീപം മുട്ടുകുത്തിനില്‍ക്കുന്ന പ്രേയ്‌ഗറുടെ നേരെ അദ്ദേഹം കണ്ണോടിച്ചു. മുഖത്ത്‌ വിയര്‍പ്പ്‌ പൊടിഞ്ഞിരിക്കുന്ന അവരുടെ ശ്വാസോച്ഛ്വാസം അവിശ്വസനീയമാം വിധം മന്ദഗതിയിലായിരുന്നു.
"ഇവര്‍ രണ്ട്‌ പേരും...?" അദ്ദേഹം പാസ്‌പോര്‍ട്ടുകള്‍ തിരയാന്‍ തുടങ്ങി.
"മിസ്റ്റര്‍ ടേണ്‍സ്റ്റമും ഭാര്യയും... അവരുടെ നില വളരെ മോശമാണ്‌..." സിസ്റ്റര്‍ ആഞ്ചല പറഞ്ഞു.
പ്രേയ്‌ഗര്‍ തലയുയര്‍ത്തി അയാളെ നോക്കി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖത്തെ വേദന തികച്ചും യഥാര്‍ത്ഥമായിരുന്നു. അത്‌ കാണാനാവാതെ എഡ്‌ജ്‌ പെട്ടെന്ന് പിന്തിരിഞ്ഞു. എന്നാല്‍ സിസ്റ്റര്‍ ലോട്ടെ ആ അവസരം ശരിക്കും മുതലാക്കി. അപസ്മാരം പിടിപെട്ടത്‌ പോലെ അവള്‍ ആ തറയില്‍ കിടന്നുരുണ്ടു. എഡ്‌ജിന്‌ സഹിക്കാവുന്നതിനപ്പുറമായിരുന്നു ആ കാഴ്ച.
സ്റ്റേമിനെക്കാള്‍ മുന്നേ അദ്ദേഹം ഇടനാഴിയിലൂടെ ഓടി ഡെക്കിലെത്തിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. എന്നിട്ട്‌ കൈവരിയോട്‌ ചാരി നിന്ന് ശുദ്ധവായു ശ്വസിക്കാന്‍ തുടങ്ങി. സ്വാലോ അദ്ദേഹത്തിനടുത്തെത്തി.
"ശരിക്കും കണ്ടില്ലേ സര്‍ എല്ലാം...?"
"ഓ മൈ ഗോഡ്‌... ഒരു ഗുഹ തന്നെ അത്‌. ആ സ്ത്രീകളുടെ കാര്യം മഹാകഷ്ടം... ആട്ടെ, ചരക്ക്‌ സൂക്ഷിക്കുന്ന അറകള്‍ നിങ്ങള്‍ പരിശോധിച്ചുവോ...?
"നോക്കി സര്‍... മുഴുവന്‍ മണല്‍ നിറച്ചിരിക്കുന്നു..."
"കുറേ മാസങ്ങളായി ബ്രസീലിന്റെ തീരക്കടലിലൂടെ ചരക്ക്‌ ഗതാഗതം നടത്തുകയായിരുന്നു ഞങ്ങള്‍..." സ്റ്റേം പറഞ്ഞു. "ഇപ്പോള്‍ നാട്ടിലേക്ക്‌ മടങ്ങാന്‍ ഞങ്ങള്‍ തീരുമാനിച്ചു. ഈ യാത്രയിലും ചരക്ക്‌ കൂടെക്കൊണ്ടുവന്ന് എന്തിന്‌ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടാക്കണം..."
"ആരൊക്കെയാണാ യാത്രക്കാര്‍...?"
"നല്ലവരായ ആ കന്യാസ്ത്രീകള്‍ ഏകദേശം ഒരു വര്‍ഷത്തോളമായി നാട്ടിലേക്ക്‌ മടങ്ങാന്‍ കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു. ആ അവസരത്തില്‍ ബ്രസീലില്‍ നിന്ന് പുറപ്പെടുന്ന ആദ്യത്തെ കപ്പല്‍ ഇതായിരുന്നു. എത്ര വിഷമം നിറഞ്ഞ യാത്ര തന്നെയാണെങ്കിലും ഈ ഒരു അവസരം ലഭിച്ചതില്‍ അവര്‍ സന്തുഷ്ടരാണ്‌..."
"പക്ഷേ, ആ വൃദ്ധ... മിസിസ്‌ ടേണ്‍സ്റ്റം... അവരുടെ അവസ്ഥ വളരെ പരിതാപകരമാണ്‌..." എഡ്‌ജ്‌ പറഞ്ഞു.
"ബന്ധുക്കളെ കാണാന്‍ അവര്‍ക്കും തിടുക്കമായിപ്പോയി. മറ്റൊരവസരത്തിനായി കാത്തിരിക്കാനുള്ള ക്ഷമ ഉണ്ടായില്ല അവര്‍ക്ക്‌..." സ്റ്റേം മുഖത്ത്‌ ഒരു പുഞ്ചിരി വരുത്തി. "ഞങ്ങളെപ്പോലെ നിഷ്‌പക്ഷര്‍ക്ക്‌ യാത്ര ചെയ്യുവാന്‍ ഈ യുദ്ധം വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടാക്കുന്നുണ്ട്‌..."
എല്ലാം പരിശോധിച്ച്‌ തൃപ്തിയടഞ്ഞ എഡ്‌ജ്‌ പാസ്‌പോര്‍ട്ടുകള്‍ തിരികെക്കൊടുത്തു.
"ഇനിയും നിങ്ങള്‍ക്കിത്‌ ആവശ്യം വരും. നിങ്ങളുടെ ക്യാപ്റ്റനെ എന്റെ ക്ഷമാപണം അറിയിക്കുക. നിങ്ങളെ യാത്ര തുടരാന്‍ അനുവദിക്കാതിരിക്കാന്‍ കാരണമൊന്നും കാണുന്നില്ല..."
കപ്പലില്‍ നിന്നിറങ്ങാന്‍ അദ്ദേഹം കയറേണിയുടെ അടുത്തേക്ക്‌ നീങ്ങി. "എന്നാലും ആ സ്ത്രീകളുടെ കാര്യം...."
"ഏയ്‌, അതൊന്നും സാരമില്ല ലെഫ്റ്റനന്റ്‌... ഇപ്പോള്‍ തന്നെ എല്ലാം ശരിയാക്കും..."
"ഞങ്ങള്‍ എന്തെങ്കിലും സഹായം ചെയ്യേണ്ടതുണ്ടോ...?" എഡ്‌ജ്‌ ചോദിച്ചു.
സ്റ്റേം പുഞ്ചിരിച്ചു. "കഴിയുമെങ്കില്‍ ഏറ്റവും പുതിയ യുദ്ധവാര്‍ത്തകള്‍ കിട്ടിയാല്‍ തരക്കേടില്ലായിരുന്നു. കാര്യങ്ങളൊക്കെ എങ്ങനെ...?"
"ഒക്കെ നമ്മുടെ വഴിയേ തന്നെ..." അതിന്‌ യാതൊരു സംശയവുമില്ല. യൂറോപ്പില്‍ അവരുടെ ശക്തി ക്ഷയിക്കുകയാണെങ്കിലും ക്രിസ്‌മസ്‌ കഴിയാതെ നമുക്ക്‌ ബെര്‍ലിന്‍ നഗരം കാണാന്‍ പറ്റുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. ചെറു രാജ്യങ്ങളില്‍ ജര്‍മന്‍കാര്‍ ശക്തമായ ആക്രമണമാണ്‌ ഇപ്പോഴും നടത്തുന്നത്‌..."
കയറേണിയിറങ്ങി അദ്ദേഹം ബോട്ടിലെത്തി. തൊട്ടു പിന്നില്‍ സ്വാലോയും മറ്റു രണ്ട്‌ പേരും. ബോട്ട്‌ ഗാര്ഡിയന് നേരെ നീങ്ങി.
"എല്ലാം ഓ.കെ അല്ലേ..." എഡ്‌ജ്‌ തന്റെ സഹപ്രവര്‍ത്തകരോട്‌ ചോദിച്ചു.
"ഒരു കാര്യം എനിക്ക്‌ മനസ്സിലായി സര്‍..." സ്വാലോ പറഞ്ഞു. "ഒരു സബ്‌മറീനിലെ ജോലിയുടെ കഷ്ടപ്പാടിനെക്കുറിച്ച്‌ ഒരിക്കലും ഞാന്‍ ഇനി പരാതി പറയില്ല..."
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ക്വാര്‍ട്ടര്‍ ഡെക്കില്‍ ഒരു സിഗരറ്റ്‌ പുകച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ബെര്‍ഗറുടെയടുത്തേക്ക്‌ സ്റ്റേം ചെന്നു.
"എന്ത്‌ പറയുന്നു ക്യാപ്റ്റന്‍... നമ്മുടെ പദ്ധതി വിജയിച്ചില്ലേ...?"
ഈ അവസരത്തില്‍ HMS ഗാര്‍ഡിയന്റെ ബ്രിഡ്‌ജില്‍ നിന്നും സിഗ്നല്‍ ലാമ്പ്‌ മിന്നിത്തുടങ്ങി."നിങ്ങള്‍ക്ക്‌ യാത്ര തുടരാം..." ബെര്‍ഗര്‍ അത്‌ നോക്കി വായിച്ചു. "ഭാഗ്യവും സന്തോഷവും നിറഞ്ഞ ഒരു യാത്ര നേരുന്നു..."
അദ്ദേഹം സ്റ്റേമിന്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖത്ത്‌ ആശ്വാസവും ശാന്തതയും നിറഞ്ഞിരുന്നു.
"എനിക്ക്‌ ഇംഗ്ലിഷ്‌ ഒരു വിധം നന്നായി കൈകാര്യം ചെയ്യാമെന്നുള്ള കാര്യം നിങ്ങളോട്‌ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടോ സ്റ്റേം...?"
"ഇല്ല സര്‍..."
എരിഞ്ഞ്‌ തീര്‍ന്ന സിഗരറ്റ്‌ ബെര്‍ഗര്‍ പുറത്തേക്കെറിഞ്ഞു. "കപ്പല്‍ നിങ്ങള്‍ തന്നെ നിയന്ത്രിച്ചോളൂ... കഴിയാവുന്നത്ര വേഗതയെടുക്കണം..."
"ഓ.കെ സര്‍..."
സ്റ്റേം ഉടന്‍ തന്നെ തന്റെ സഹപ്രവര്‍ത്തകരെ വിളിച്ചു. ബെര്‍ഗര്‍ ഡെക്കിലേക്കിറങ്ങി ഇടനാഴിയുടെ കവാടത്തിലേക്ക്‌ നടന്നു. താഴെ നിന്നും അപ്പോഴും അസഹ്യമായ ദുര്‍ഗന്ധം വമിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അപ്പോഴാണ്‌ സിസ്റ്റര്‍ ആഞ്ചല അവിടെ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടത്‌.
"സംഗതി വിജയിച്ചുവോ ക്യാപ്റ്റന്‍...?" അവര്‍ ചോദിച്ചു.
"സത്യം പറഞ്ഞാല്‍ നിങ്ങളെ സമ്മതിക്കണം സിസ്റ്റര്‍..."
"ഇത്തരം അവസരങ്ങളില്‍ എന്നില്‍ നിന്നും എന്ത്‌ സഹായവും താങ്കള്‍ക്ക്‌ പ്രതീക്ഷിക്കാം ക്യാപ്റ്റന്‍... ഞാന്‍ ഉറപ്പ്‌ തരുന്നു..."
ബെര്‍ഗര്‍ തിരിഞ്ഞ്‌ നടന്നു. ഗാര്ഡിയന് തെക്ക്‌ പടിഞ്ഞാറ്‌ ദിശയില്‍ നീങ്ങിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു. അദ്ദേഹം അത്‌ വീക്ഷിച്ചുകൊണ്ട്‌ നിന്നു. അപ്പോഴാണ്‌ ദേഹമാസകലം ചെളി പുരണ്ട്‌ പുഞ്ചിരിക്കുന്ന മുഖവുമായി റിക്ടര്‍ അവിടെയെത്തിയത്‌.
"ഇനി ഞങ്ങള്‍ക്ക്‌ ഡെക്കില്‍ വന്ന് കുളിച്ചുകൂടേ...? ദുര്‍ഗന്ധവും സഹിച്ചുകൊണ്ട്‌ ഇനിയും അവിടെ കഴിയാന്‍ കുറച്ച്‌ പ്രയാസമാണ്‌..."
"കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല റിക്ടര്‍... എന്നാലും ഒരു പത്തിരുപത്‌ മിനിറ്റ്‌ കൂടി കഴിയട്ടെ. നമ്മുടെ ബ്രിട്ടിഷ്‌ സുഹൃത്തുക്കള്‍ അവരുടെ വഴിയേ കുറച്ച്‌ കൂടി പോകട്ടെ..."
ബെര്‍ഗര്‍ തന്റെ ക്യാബിനിലേക്ക്‌ പോയി. റിക്ടര്‍ തന്റെ ഷര്‍ട്ട്‌ ഊരി മാറ്റി. എന്നിട്ട്‌ വാട്ടര്‍ പമ്പ്‌ പ്രവര്‍ത്തിപ്പിച്ച്‌ അതിന്റെ കുഴല്‍ തന്റെ ദേഹത്തേക്ക്‌ പിടിച്ചു. അടിത്തട്ടിലെ ചെളിവെള്ളത്തില്‍ നിന്നും മോചനം ലഭിച്ച ആശ്വാസത്തില്‍ ആസ്വദിച്ച്‌ കുളിച്ച്‌ കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോഴാണ്‌ സിസ്റ്റര്‍ ലോട്ടെ താഴെ നിന്നും മാലിന്യങ്ങള്‍ നിറച്ച്‌ രണ്ട്‌ ബക്കറ്റുകളുമായി ഡെക്കിലെത്തിയത്‌. കപ്പലിന്റെ വലത്‌ വശത്തെ റെയിലിനടുത്ത്‌ ചെന്ന് നിന്ന് അത്‌ കടലിലേക്ക്‌ കളയുവാനായി അവള്‍ ഉയര്‍ത്തി. അത്‌ കണ്ട റിക്ടര്‍ ഓടി അവളുടെയടുത്തെത്തി.
"കാറ്റിനെതിരെ ഒരിക്കലും തൂവരുത്‌. അത്‌ മുഴുവനും നിങ്ങളുടെ ദേഹത്ത്‌ തന്നെ വന്ന് വീഴും..."
അദ്ദേഹം ആ ബക്കറ്റുകള്‍ വാങ്ങി മറുവശത്തേക്ക്‌ നടന്നു. എന്നിട്ട്‌ കൈവരികളുടെ മുകളിലൂടെ കടലിലേക്ക്‌ കമഴ്ത്തി. പിന്നീട്‌ പൈപ്പിന്‌ കീഴില്‍ പിടിച്ച്‌ കഴുകി. ഈ നേരമത്രയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചെയ്തികള്‍ ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട്‌ അവള്‍ കൗതുകത്തോടെ നോക്കി നിന്നു.
ഉയരം കുറഞ്ഞ്‌ മെലിഞ്ഞ ശരീരപ്രകൃതിയുള്ളവളായിരുന്നു ലോട്ടെ. മ്യൂണിച്ചിലെ ഒരു അഡ്വക്കേറ്റിന്റെ മകളായ അവളെക്കണ്ടാല്‍ ഇരുപത്തിമൂന്ന് വയസ്സ്‌ തോന്നുമായിരുന്നില്ല. മറ്റ്‌ കന്യാസ്ത്രീകളില്‍ നിന്നും അവള്‍ക്കൊരു പ്രത്യേകതയുണ്ടായിരുന്നു. മിഷനില്‍ ചേര്‍ന്നിട്ട്‌ വളരെക്കുറച്ച്‌ നാളുകളേ ആയിട്ടുള്ളൂ. പരിശീലനം സിദ്ധിച്ച മിടുക്കിയായ ഒരു നേഴ്‌സ്‌ എന്ന നിലയില്‍ ബ്രസീലില്‍ എത്തിയതായിരുന്നു അവള്‍.
"ഇത്‌ ഞാന്‍ കഴുകിത്തരാം..." അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഷര്‍ട്ട്‌ എടുത്തിട്ട്‌ അവള്‍ പറഞ്ഞു.
"ഹേയ്‌... അതൊന്നും വേണ്ട..."
"ഇതിന്റെ കൈയിലെ സ്റ്റിച്ചിങ്ങും വിട്ട്‌ കിടക്കുകയാണ്‌. ഞാന്‍ തയ്ച്ച്‌ വയ്ക്കാം..."
അവളുടെ നീലക്കണ്ണുകളുടെ തിളക്കം റിക്ടര്‍ ശ്രദ്ധിച്ചു.
"താങ്കളുടെ കാര്യമോര്‍ത്ത്‌ ഞാന്‍ ഭയന്നിരിക്കുകയായിരുന്നു..." അവള്‍ പറഞ്ഞു.
"നിങ്ങളുടെ കാര്യമോര്‍ത്ത്‌ ഞാനും..."അദ്ദേഹം ആ ബക്കറ്റ്‌ തിരിച്ചു നല്‍കി. ഒരു നിമിഷം അവരുടെ വിരലുകള്‍ കൂട്ടിമുട്ടി.
"ലോട്ടെ, ഇവിടെ വരൂ... ഒരു ആവശ്യമുണ്ട്‌..." സിസ്റ്റര്‍ ആഞ്ചലയുടെ ശബ്ദം കേട്ട്‌ അവര്‍ ഞെട്ടിത്തിരിഞ്ഞു.
ഇടനാഴിയുടെ കവാടത്തില്‍ റിക്ടറെയും ലോട്ടെയെയും ശ്രദ്ധിച്ചുകൊണ്ട്‌ നില്‍ക്കുകയായിരുന്നു അവര്‍. പൊതുവേ ശാന്തമായി കാണപ്പെടാറുള്ള അവരുടെ മുഖത്ത്‌ അപ്പോള്‍ ഒരു പ്രത്യേക ഭാവമായിരുന്നു.
ലോട്ടെ, റിക്ടറെ നോക്കി ചെറുതായി മന്ദഹസിച്ചിട്ട്‌ അവരുടെ കൂടെ താഴേക്ക്‌ പോയി. റിക്ടറാകട്ടെ, ഉന്മേഷത്തോടെ വെള്ളം പമ്പ്‌ ചെയ്ത്‌ ദേഹത്തേക്കൊഴിക്കുവാന്‍ തുടങ്ങി.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
തന്റെ ഡെസ്കിന്‌ സമീപത്തിരുന്ന് ബെര്‍ഗര്‍ മുറിയിലെ നാശനഷ്ടങ്ങള്‍ നിരീക്ഷിച്ചു. പെട്ടെന്ന് തന്നെ പരിഹരിക്കാവുന്നതെയുള്ളൂ എല്ലാം.
അദ്ദേഹം വളരെ ഉത്സാഹഭരിതനായി കാണപ്പെട്ടു. തന്റെ പേഴ്‌സണല്‍ ഡയറി എടുത്ത്‌ മുന്നില്‍ വച്ചിട്ട്‌ പേനയെടുത്ത്‌ ഒരു നിമിഷം ചിന്തയിലാണ്ടു. പിന്നെ എഴുതിത്തുടങ്ങി.
"സുരക്ഷിതമായി കീലില്‍ എത്തിച്ചേരാമെന്ന് എനിക്കിപ്പോള്‍ വിശ്വാസം തോന്നുന്നു, എപ്പോഴത്തേക്കാളുമധികം......."
(തുടരും)
ഡോയ്ഷ്ലാന്റില് ആദ്യമായി പ്രണയത്തിന്റെ മൊട്ടുകള്‍ വിരിയുന്നു... ഡോയ്‌ഷ്‌ലാന്റും പ്രണയവും പ്രയാണം തുടരട്ടെ...
ReplyDeleteഞാന്‍ ചെറിയൊരു ഇടവേളയെടുക്കുകയാണ്‌. ഒരു മാസത്തെ ഒഴിവുകാലം നാട്ടില്‍. അടാട്ട്‌ ഗ്രാമത്തിലെ പുതിയ പുതിയ കഥാപാത്രങ്ങളെയും തേടി...
സ്റ്റോം വാണിംഗ്‌ ഇനി ഒക്ടോബര്‍ ആദ്യവാരം തുടരുന്നതായിരിക്കും... എല്ലാവര്‍ക്കും എന്റെ ഹൃദയം നിറഞ്ഞ ഓണാശംസകള്‍...
സങ്കര്‍ഷാവസ്ഥയിലൂടെ കടന്നു പോകുന്ന ഡോയ്ഷ്ലാന്റില് ഇപ്പോഴാണ് ചെറിയൊരു കുളിര്‍മ്മ തോന്നുന്നത്...
ReplyDeleteഒഴിവുകാലം പ്രമാണിച്ച് ഡോയ്ഷ്‌ലാന്റ്‌ ഒരു മാസം നടുക്കടലില്‍ തന്നെ നങ്കൂരമിടേണ്ടി വരുമല്ലോ...
എന്തായാലും നല്ലൊരു ഒഴിവുകാലം ആശംസിയ്ക്കുന്നു... ഒപ്പം ഓണാശംസകളും!
"സുരക്ഷിതമായി കീലില്‍ എത്തിച്ചേരാമെന്ന് എനിക്കിപ്പോള്‍ വിശ്വാസം തോന്നുന്നു, എപ്പോഴത്തേക്കാളുമധികം......."
ReplyDeleteയാത്ര അതിന്റെ ‘ട്രാക്കില്’ വീണപ്പോളാണല്ലോ ഈ അപ്രതീക്ഷിത ഇടവേള!
നല്ലൊരു അവധിക്കാലം ആശംസിക്കുന്നു…
മനോഹരമായ വിവർത്തനം.
ReplyDeleteഒരു പ്രണയം മൊട്ടിടാന്‍ ഏറ്റവും യോജ്യമായ സാഹചര്യം
ReplyDeleteവായിക്കുന്നു
ReplyDeleteബെർഗ്ഗർ ഡയറിയിലെഴുതിയത്‌ തന്നെ എനിയ്ക്കും തോന്നുന്നു.
ReplyDeleteഉം എല്ലാ കഷ്ടപ്പാടിനിടയിലും survival symptoms കാണിച്ചു കൊടുത്തു Deautsch Land
ReplyDeleteDeutschland... ഇതാണ് സ്പെല്ലിങ്ങ് സുചിത്രാജീ...
Deleteക്ഷമ ല്യാണ്ടായി. അതാ ഇവിടെ എത്തിയത്
ReplyDeleteഅത്‌ കൊള്ളാല്ലോ... :)
Delete